Dames

Sinds de promotie naar Tweede Nationale, intussen vier jaar geleden, maakten de dames nog eens kans om een prijs te pakken. Ze namen het zondagavond op tegen Hestia Bilzen in de finale van de Beker van Limburg. En daar hoort een openingsceremonie bij, die voor sommigen zenuwslopender was dan de match zelf. Zoals de traditie het voorschrijft, werd het Limburgs volkslied ingezet.
Omdat wij een handvol speelsters van Tweede Nationale hadden opgetrommeld, startten we met een 3-0 achterstand. Dat – vooral mentale – nadeel lieten we niet aan ons hart komen. Vanuit een compacte verdediging begonnen we sterk aan de match. Na tien minuten stond het al gelijk: 5-5. Bilzen reageerde door hoger en agressiever te verdedigen. Hanne haar shirt werd bijna tot aan de nok gehesen, maar ondanks het geduw en getrek scoorde ze keer op keer. Het agressieve spel van de tegenspeelsters zou hun later trouwens zuur opbreken. De scheidsen waren er niet mee gediend, met tijdstraffen, penalty’s en zelfs een rode kaart tot gevolg. Hierdoor hadden we in aanval vaak een klein voordeel. Aan Peltse zijde bleef de verdediging hard werken, met Jolien en Bente voorop in de strijd. Aitana zag maar vijf ballen in het net verdwijnen. Ruststand: 8-12.
Het doel van de tweede helft was duidelijk: verdergaan op hetzelfde élan. Boodschap begrepen. We bleven vol zelfvertrouwen spelen en lieten de Bilzenaren op geen enkel moment dichter komen. Voor het eerst in de Peltse geschiedenis was het trainersduo zenuwachtiger dan zijn speelsters. Na driekwart wedstrijd bereikten we een mooie zevenpuntenkloof: 11-18. De lichtvoetige Dorien, die drie verdedigers kon uitschakelen met één beweging, was niet te stoppen. Geraakte ze niet voorbij de verdediging, loste ze een krachtig 9-metershot. Ook Lene zat goed in de wedstrijd, zo goed dat het haar lichaam in de allerlaatste minuut te veel werd. Na een korte poetspauze kon de laatste halve minuut nog afgewerkt worden. Het laatste fluitsignaal klonk en champagneflessen werden ontkurkt. Eindstand: 20-25.
Een heel erg mooie afsluiter van het seizoen voor de ploeg en vooral ook voor Wout Valkenborgh, die zo zijn trainerscarrière bij Sporting Pelt met glans kan beëindigen. Volgend seizoen trekt hij naar de andere kant van Pelt. We wensen hem veel succes! Wout Peters blijft nog een jaartje, en wordt vanaf de zomer vergezeld door zijn broer.
Dikke merci aan de talrijk opgedaagde supporters om voor een ongelofelijke sfeer in de zaal te zorgen! Ook een dankjewel aan Hestia Bilzen voor de warme ontvangst en de goede organisatie!