Dames

Zaterdag speelde D1 net als vorige week tegen Brasschaat. Deze keer was het aan ons om 90 km te overbruggen. Met een handvol afwezigen uit de kern, hing er wat stress in de groep. De versterking van Petra en Stéphanie was dan ook meer dan welkom.
Vorige week kwam onze motor traag op gang, en helaas was dat ook gisteren het geval. Balverlies, ballen op de paal, twijfelachtige passes richting pivot ... Zowat alles ging fout. Zo vonden we pas na 13 speelminuten voor de eerste keer de netten. Waar bij ons alles mislukte, presteerde Brasschaat. Geplaatste shots en enkele mooie reddingen van de keepster bracht de tegenpartij al snel op voorsprong. Bovendien waren de tegenspeelsters snel genoeg terug om onze tegenaanval te verhinderen. Zo keken we naar hetzelfde scenario als de week ervoor. Er zou dus geknokt moeten worden voor de winst. Ruststand: 12-8.

Gelukkig weten we dat een 4-puntenkloof in het handbal vrij weinig betekent. Tenslotte stonden we máár 4 punten achter, ondanks al onze slordigheden. Na de pauze herpakten we ons. Het verdedigende werk steeg enkele niveaus, Sarah behoedde ons voor de gevaarlijkste shotter. Die stevige defensie resulteerde in een aantal penalty's, maar hetzelfde gebeurde aan de andere kant, waar Jolien er 4 kon scoren. In aanval vonden we rust. De focus was terug en dat was mooi om te zien. Er kwam een mooi tempo in het spel, en nu konden we Hanne op de cirkel wel bereiken. We kwamen dichtbij, maar net voor een gelijkspel kon de tegenpartij weer uitlopen. Gelukkig is doorzettingsvermogen intussen ons handelsmerk geworden. De kopjes bleven omhoog en in de laatste 10 minuten zat D1 op de TGV. Met mooie acties van Sarah, Dorien en Karen kwamen we tot een gelijke stand en konden we zelfs een voorsprong uitbouwen. Eindstand: 23-27.

Deze match betekende helaas ook het afscheid van Karen, die terug richting Lebbeke trekt. We gaan je superhard missen, op en naast het veld!